น้ำใจของน้องหมา

ข้อมูลเบื้องต้น

เคยเจอเรื่องแบบนี้บ้างไหมขอรับคิดว่าถ้าเพื่อนๆได้อ่านคงได้ข้อคิดหลากหลาย
ว่าแล้วก็ไปอ่านกันเลยขอรับ..หุหุ

เนื้อเรื่อง

ขอบคุณภาพจาก  http://i205.photobucket.com/albums/bb162/noshihara/DOG.jpg

เมื่อวานนี้ฝนตกหนักตั้งแต่ฉันยังไม่ก้าวขาออกมาจากห้อง

ชีวิตในเมืองหลวงที่ต้องดิ้นรนกระเสือกกระสนไปทำงานให้ทันเวลาตอกบัตร

ทำให้ฉันไม่มีเวลารีรอที่จะรั้งรอให้เม็ดฝนที่หล่นลงมาอย่างบ้าคลั่งสงบก่อน

เมื่อเอาชีวิตรอดมาถึงรถไฟใต้ดินสถานีลาดพร้าวได้ 

พนักงานรีบยื่นถุงพลาสติกสำหรับใส่ร่มให้ทันที

ใช่สิ...ร่มของฉันเปียกมากเพราะใช้ฝ่าสายฝนที่กระหน่ำลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา

จนกระทั่งโผล่พ้นออกมาจากสถานีศูนย์สิริกิตต์ 

เยี่ยมหน้าออกมามองฟ้าเป็นลำดับแรก

เฮ้อ...ค่อยยังชั่วหน่อยเพราะสายฝนเริ่มโปรยปรายลงมาอย่างปรอยๆ เท่านั้น

ฉันกางร่มคู่ชีพออกก้าวเดินเพื่อจะไปต่อรถเมล์

ก้าวไปไม่ถึงสิบก้าว...ฝนก็เทกระหน่ำพร้อมกับซัดสาดอย่างโมโหโกรธา

ครั้นจะหันหลังกลับมายังสถานีก็ไกลเกินไป

หรือจะหันกลับไปยืนที่ป้ายรถเมล์ที่เพิ่งผ่านมาก็มีแต่ผู้คนยืนเบียดเสียดกันหลบฝนอยู่

ทำไงดีล่ะเนี่ย

หันไปเห็นตู้โทรศัพท์ข้างหน้าอยู่สองตู้

เอ...แต่เคยได้ยินมาว่าถ้าฟ้าฝนตกกระหน่ำห้ามไปหลบที่ตู้โทรศัพท์นี่หน่า

ไม่งั้นอาจจะมีสายฟ้าฟาดผ่าลงมาเปรี้ยงปร้างได้

แต่ถ้าขืนเดินต่อไปคงต้องเปียกไปทั้งตัวอย่างแน่นอน

ตัดสินใจเดินเข้าไปที่ตู้โทรศัพท์

ตู้หนึ่งมีผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่แล้ว

อีกตู้มีน้องหมาจรจัดสองตัวที่เนื้อตัวสกปรกมอมแมมนอนหลบฝนตัวสั่นเทาอยู่

ไม่มีพื้นที่เหลือพอให้ฉันก้าวเข้าไปได้อีกแล้ว

นอกจาก...ไล่น้องหมาทั้งสองตัวออกไปให้เปียกปอนแทน

ฉันลังเลที่จะก้าวขาเข้าไป...และตัดสินใจยืนนิ่งอยู่นอกตู้นั้น

ใจสงสารน้องหมามากกว่าตัวเองที่ตอนนั้นเริ่มเปียกปอนไปด้วยน้ำฝน

ยืนอยู่ไม่ถึงสิบนาทีน้องหมาตัวที่หนึ่งลืมตาขึ้นมามองฉันแล้วลุกขึ้นยืน

น้องหมาตัวที่สองจึงลืมตาขึ้นมามองฉันบ้าง

น้องหมาตัวแรกวิ่งฝ่าสายฝนออกไป

น้องหมาตัวที่สองก็วิ่งตามน้องหมาตัวที่หนึ่งออกไปเช่นกัน

ฉันก้าวขานำพาตัวเข้าไปหลบฝนในตู้โทรศัพท์

หลังจากนั้นจึงชะโงกหน้าออกมามองหาน้องหมาทั้งสองตัวอย่างเป็นห่วง

และแล้วก็เห็นว่าน้องหมาไปนอนคุดคู้หลบอยู่ใต้เก้าอี้ที่นั่งตรงป้ายรถเมล์

เนื้อตัวยังคงสั่นเทาไปด้วยความเหน็บหนาว

แต่ตาก็หลับพริ้มอย่างไม่สนใจไยดีกับสิ่งรอบข้าง

ฉันยืนหลบฝนอยู่ภายในตู้โทรศัพท์ที่น้องหมาสองตัวนั้นเสียสละพื้นที่ให้กับมนุษย์อย่างฉัน

เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ฉันได้คิดถึงอะไรมากมาย

โดยเฉพาะในเรื่องของความมีน้ำใจ

ขอบใจมากนะน้องหมาทั้งสองตัว

ขอบใจจริงๆ

ที่มา http://www.oknation.net/blog/keeoonmak